იოჰან ავგუსტ სტრინდბერგი (1849 -1912) იყო შვედი დრამატურგი, რომანისტი, პოეტი, ესეისტი და მხატვარი. მან დაწერა 60-ზე მეტი პიესა და 30-ზე მეტი მხატვრული, ავტობიოგრაფიული, ისტორიული და პოლიტიკური ნაწარმოები. წერისას უმეტესად უშუალოდ ეყრდნობოდა საკუთარ გამოცდილებას. სტრინდბერგმა თავისი ადრეული ნამუშევრებიდან შეიმუშავა დრამატული მოქმედების, ენისა და ვიზუალური კომპოზიციის ინოვაციური ფორმები. იგი ითვლება თანამედროვე შვედური ლიტერატურის "მამად". მის "წითელი ოთახს" (1879) პირველ თანამედროვე შვედურ რომანს უწოდებენ. შვედეთში სტრინდბერგი ცნობილია როგორც ესეისტი, მხატვარი, პოეტი და განსაკუთრებით რომანისტი და დრამატურგი, მაგრამ სხვა ქვეყნებში მას ძირითადად დრამატურგად იცნობენ.
_-_Nationalmuseum_-_36625.tif.jpg)
,_1892.jpg)
ავგუსტ სტრინდბერგი
ქაღალდის ნაგლეჯი
(თარგმნა გიორგი კაკაბაძემ)
ნივთებით დატვირთული ბოლო ფურგონიც გაიგზავნა. სამგლოვიარო ქუდიანმა ახალგაზრდა მამაკაცმა კიდევ ერთხელ გადაათვალიერა ყველა ოთახი, რათა დარწმუნებულიყო, რამე ხომ არ რჩებოდა. არა, ყველაფერი წაიღეს, აბსოლუტურად ყველაფერი. კაცი შემოსასვლელში იდგა და ცდილობდა განვლილ წლებზე აღარ ეფიქრა. მაგრამ ეს რაა? ტელეფონის გვერდით კედელზე ქაღალდის ფურცელია ჭიკარტით მიმაგრებული, მასზე სხვა დასხვა ჩანაწერებია: ზოგი მკაფიო - მელნით, ზოგიც — წითელი ფანქრით, გაკრული ხელით მიჩხაპნილი. აი, ისიც - ისტორია, რომელიც აქ ორი სწრაფად გაფრენილი წლის მანძილზე განვითარდა; ყველაფერი, რისი დავიწყებაც სურდა, აქაა აღნუსხული.
ადამიანის სიცოცხლის ნაგლეჯი ქაღალდის ნაგლეჯზე. მივიდა და ჩამოხსნა. ჩვეულებრივი რვეულის ფურცელი იყო, დროისგან გაყვითლებული. მისაღებში ღუმელის კიდეზე ჩამოდო, დაიხარა და კითხვა შეუდგა. სულ ზემოთ ეწერა "ალისა" — ყველაზე ლამაზია სიტყვა, რაც კი ოდესმე სმენია, — მისი საცოლის სახელი. და ტელეფონის ნომერი — 1511, როგორც ფსალმუნის ნომერი, წირვის წინ ტაძარშია რომაა გამოკიდებული. შემდეგი მოდიოდა - ბანკი, მისი სამსახური, არსებობის წყარო, შრომა, რომელიც უზრუნველყოფდა ლუკმაპურით, თავშესაფრითა და კეთილდღეობით. მაგრამ ეს ყველაფერი გადახაზულია! ბანკი გაკოტრდა. სხვა ბანკში დასაქმებამდე მას დიდი ხნის სირბილმა მოუწია.
და იწყება:
ყვავილების მაღაზია და ტაქსის მძღოლი. ნიშნობა. ჯიბეში ბევრი ფული აქვს. შემდეგ - ავეჯის ხელოსანი, შპალერის გამკვრელი. ბუდეს იწყობენ. სატრანსპორტო ბიურო: ახალ ბინაში გადადიან.
ოპერის სალარო — 5050. ახლახან დაქორწინდნენ და კვირაობით ოპერაში დადიან. ჩუმად სხედან, ზღაპრული ქვეყნის მშვენიერებითა და ჰარმონიით ტკბებიან. ეს მათი ცხოვრების საუკეთესო წუთებია. შემდეგ მოდის მამაკაცის სახელი. გადახაზული. მეგობარი, რომელმაც საზოგადოებაში მაღალ მდგომარეობას მიაღწია, მაგრამ ვერ შეინარჩუნა. სავალალო უბედობა... და უცხო ქვეყნებში მოუწია გადაბარგება. რა მყიფეა ყველაფერი!
ახლა კი რაღაც ახალი იჭრება წყვილის ცხოვრებაში. "ქალბატონი" ქალის ხელწერაა, ფანქრით მიჩხაპნილი. რომელი ქალბატონი? ოჰ, ეს ისაა, ფართო პალტო რომ ეცვა და მეგობრული, თანამგრძნობი თვალები ჰქონდა. ყოველთვის ძალიან ჩუმად შემოდიოდა და პირდაპირ საძინებლისკენ მიემართებოდა.
უფრო ქვემოთ - "ექიმი გ." და აი ნათესავებიც. "დედა". ეს სიდედრია, რომელიც ტაქტიანად იდგა განზე, რათა ახალგაზრდები არ შეეწუხებინა, მაგრამ, როცა გაუჭირდათ და უხმეს, დაუყოვნებლივ მოვიდა, დიდად ბედნიერი იმით, რომ მისი დახმარება დასჭირდათ.
შემდეგი წარწერები შავი და წითელი ფანქრითაა მიჩხაპნილი. დასაქმების ოფისი: მოახლე წავიდა, ახალია საჭირო. აფთიაქი. ჰო, ცა იქუფრება! რძის ფერმა. აქ პასტერიზებულ რძეს ყიდულობენ.
მემწვანილე, ყასაბი და ა.შ. მეურნეობას უძღვებიან ტელეფონით, დიასახლისი არ ჩანს. არა, იგი სახლშია, მაგრამ საწოლსაა მიჯაჭვული.
ის, რაც შემდეგ მოდის, კითხვის სურვილს უკარგავს: "სარიტუალო მომსახურება". ამით ყველაფერი ნათქვამია. დიდი და პატარა - კუბოები იგულისხმება, რა თქმა უნდა. და ფრჩხილებში: "მიწა იყავ, მიწად იქეც". ასე მთავრდება ყოველთვის და ასეც დასრულდა.
გაყვითლებული ფურცელი ტუჩებთან მიიტანა, ეამბორა და ქურთუკის ჯიბეში ჩაიდო. ამ რამდენიმე წუთში მან ცხოვრების ორი წელი თავიდან განვლო. სახლიდან, ამაყად, წელში გამართული გავიდა ამაყად აწეული თავით: ბოლოს და ბოლოს, ყველაფრისდა მიუხედავად მან ბედნიერების არსი მაინც ხომ შეიცნო.
და რამდენი ადამიანია მსოფლიოში, ვისაც არასოდეს ღირსებია ცხოვრებაში მცირე ბედნიერებაც კი.
დიდი მადლობა
ReplyDelete